ตู้โทรศัพท์หยอดเหรียญ

โทรศัพท์มือถือแบตหมด…

ต้องใช้โทรศัพท์ด่วน..ทำไงทำไง…หาตู้โทรหยอดเหรียญ…

ด้วยความรีบร้อน..ฉันกำเอาเหรียญ นานาขนาด อยู่ในมือขวา พร้อมกับหยอดลงไปในตู้โทรศัพท์เรื่อยๆ

มือซ้ายยกหูโทรศัพท์…ด้วยความรีบเร่ง..ทำให้เหรียญสุดท้าย ซึ่งเป็นเหรียญสิบบาท หลุดหล่นออกจากมือ…กลิ้งไปตามพื้นตู้โทรศัพท์..ผ่านช่องเล็กๆ กลิ้งไปยังพื้นถนน..

ฉันกะไว้ว่าคงไม่มีใครเห็น…ทำท่าว่าจะกดเบอร์โทรติดต่อธุระด่วน

พลันสายตาเหลือบแลเห็นวัยรุ่นชาย 2 คนเดินผ่านมา…ฉันตัดสินใจวางหูโทรศัพท์ไว้บนเครื่อง

แต่พลาดฉันก้าวช้าไปนิด…วัยรุ่นแลเห็นเหรียญสิบที่กลิ้งไปนอนนิ่งข้างพื้นถนน..พวกเขาก้าวถึงเหรียญสิบบาทก่อนฉัน …คนหนึ่งในนั้นก้มลงเก็บเหรียญ..แล้วทำท่าว่าจะเดินไป…ฉันก้าวประชิดถึงตัวในทันที…วัยรุ่นคนนั้นหันมามอง..งง งง ฉันรีบบอกไปทันที “น้อง..เหรียญพี่”…อาศัยจังหวะงงฉันรีบรับเหรียญกลับคืนมา…ทั้งสองคนเดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะ….ไม่รู้พวกเขาดีใจหรือเสียใจ..

ฉันก้าวเข้าตู้โทรศัพท์…หยอดเหรียญอีก หนึ่งเหรียญลงตู้โทรศัพท์…กดปุ่มสัญญาณใหม่..กดหมายเลขโทรศัพท์ปลายทางที่ต้องการ….แต่ไม่มีคนรับสาย..

ฉันวางหูโทรศัพท์….เสียงเหรียญตกกระทบกับโลหะในช่องคืนเหรียญ…กรุ๊งกริ๊งๆๆ คราวนี้ไม่มีเหรียญไหนกลิ้งลงพื้นอีก…