อารมณ์เหงาๆ มักจะแวะมาเยือน…ยามฝนพรำ
ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น…เพราะมันเป็นเช่นนั้นเสมอหรือ?
…
ฉันนั่งอยู่ริมระเบียงนอกห้องพัก
นั่งเฉยๆ…
นั่งเหม่อมองท้องฟ้า…ที่ไม่เห็นดาวสักดวง…เห็นเมฆสีเทา
และท้องฟ้ามืดครึ้ม
นั่ง..อยู่นาน..
นาน…นานจนกระทั่งก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าจะนั่งอยู่ทำไม
นาน…จนคิดว่านั่งอยู่ตรงนั้นนานพอแล้วหรือยัง…
…
นาน…จนกระทั่งความเหงาลอยไปกระทบก้อนเมฆสะเทือน
จนน้ำจากก้อนเมฆกระเซ็นออกมา…มากขึ้นมากขึ้น
จนฉันนั่งนานอยู่ไม่ได้อีก…
ก็ฝนมันสาดเข้ามาตรงที่นั่งนี่…
Advertisements
2007/09/01 ที่ 3:28 pm
ว่าง ๆ
ลองเข้าร่วมโครงการฝนเทียมสิขอรับ
ข่วยชาติ
ช่วยชาติ
2007/09/02 ที่ 3:59 pm
อ่านแล้วน่ารักดีค่ะ เป็นนักเขียนได้เลยนะ อิอิ
2007/09/03 ที่ 2:29 pm
พอเหงา
ฝนตก
ฝนสาด
เริ่มหนาว
หาผ้าห่ม
คลุมโปง
อุ่นแย้ว..
🙂
2007/09/04 ที่ 12:25 am
😛