Archive for the 'เขียนไปเรื่อย' Category

เค้กปีใหม่

2009/01/03

 2009_0101newyearcake0001

ปีใหม่มักได้กินขนมเค้ก…หรือไม่ก็คุ้กกี้(มักเป็นกระป๋องสีแดงๆ)

เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ(หรือเปล่า?)ที่เห็นมาตั้งแต่เด็กจนโต..จนบัดนี้เข้าสู่วัยอายุเยอะ..ยังเห็นอยู่…ก็เลยทำให้เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับตามเขาปฏิบัติไปด้วย…เพราะทั้งง่ายและสะดวก(ใจ)

Happy new Year สุขใจเมื่อได้ให้และได้รับ

Happy New Year

2008/12/31

ribbon copy

ความจำไม่ดี จำไม่ได้ หรือไม่ได้จำ

2008/03/06

บางคนพบปัญหาในการจดจำ…

เช่นอ่านหนังสือแล้วไม่จำ  การจดจำเรื่องราว บุคคล ไม่ค่อยได้

บางคนอ้างว่าเป็นไปตามอายุ ที่ทำให้เกิดอาการหลงๆ ลืม….

โดยเฉพาะหากเป็นคนไทย..ด้วยแล้วมักถูกให้เกียรติว่า เป็นชนชาติที่ลืมง่าย…

ลืมไอ้คนที่ทรยศแผ่นดิน…ให้มันได้อยู่อาศัยในแผ่นดินได้สุขสบาย  เป็นต้น

ความจริงแล้วเหตุที่เราความจำไม่ค่อยดี….อาจเป็นเพราะไม่ค่อยพักผ่อน…

เพราะเอาแต่รอลุ้นว่าจะไปบ่อนคาสิโน คาสิเยสส..ไหนดี (เกี่ยวไหมนี่)

การขาดการนอนหลับที่พอเหมาะ การนอนที่ไม่เพียงพอ ส่งผลต่อการทำงานของสมอง 

หรือ ที่เราจำอะไรไม่ค่อยได้ เหตุเป็นเพราะขาดการออกกำลังสมอง การไม่ทำกิจกรรมที่บริหารความคิด…

หากวันๆ เอาแต่ดูทีวี ..อาจส่งผลต่อระบบการจินตนาการให้เกิดการฝ่อและสลายตัวไปได้

ดังนั้น ควรเพิ่มกิจกรรมการออกกำลังกายให้กับสมองของเรา  ด้วยการอ่านหนังสือสนุกๆ หรือที่ชอบ

อันจะช่วยทำให้เกิดจินตนาการเรื่องราวต่างๆ ตามตัวหนังสือ

หรืออาจฟังดนตรี เล่นดนตรี การลองฝึกภาษาใหม่ๆ…อันยอง อาเซโยะ…กิมจิ..โออิชิ เป็นอาทิ

ช่วยเพิ่มอาหารให้สมองได้รู้จักจดจำกับสิ่งใหม่ …

การเล่นเกมส์ที่ต้องใช้สมองคิดเช่น หมากรุก หมากฮอส  สแครบเบิ้ล หรือ เกมส์เศรษฐี ก็พอไหว

ขอเพียงให้ความคิดในสมองได้เคลื่อนไหว…ขยับซ้ายขยับขวาบ้าง

ที่สำคัญไม่ปล่อยปละละเลยการรับประทานอาหารที่มีคุณค่า และออกกำลังกายให้เหนื่อย พอหอบแฮ่กและเหงื่อไหล …

อาจช่วยให้เรามีความจำทีดีขึ้น จำได้ขึ้นใจ …รู้จักจำขึ้นบ้าง

เล่นกับเวลา

2007/09/12

ฉันมีปัญหาสายตาสั้น..มาตั้งแต่เข้าสู่วัยมัธยมปลาย..ตอนแรกดีใจที่จะได้ใส่แว่น..คิดว่าดูดี ดูเท่…แต่ในที่สุดก็กลายเป็นรำคาญตัวเอง…ที่มองอะไรไม่ชัดเจนเอาเสียเลย…แต่ก็กลายเป็นความเคยชิน

นับเวลา….เกินกว่า 10 ปีที่ฉันเริ่มเข้าสู่ภาวะสั้นๆของสายตา…

ทำไมฉันต้องนับเวลา

ฉันมักเริ่มนับจากจุดเริ่มของเหตุการณ์…แล้วค่อยนับไล่มาจนถึงปีปัจจุบัน

ถ้าหากฉันถามว่าคุณทำงานที่ทำอยู่มากี่ปีแล้ว

คุณจะเริ่มนับจากตรงไหน..จากปัจจุบันไปถึงอดีต…หรือจากอดีตในวันที่เริ่มทำงานจนถึงวันที่ยังทำงานอยู่ในปัจจุบัน??

ถ้าหากฉันถามอีกว่า เรารู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้ว

คุณจะเริ่มนับจากเมื่อไหร่…จากวันนี้ย้อนไปสู่ในวันนั้น…หรือจะนับจากวันที่เราพบกันจนกระทั่งวันนี้??

..

..

จะต้องนับย้อนไป…หรือนับไปข้างหน้า

จะนับเวลาที่ผ่านไป

หรือจะนับเวลาที่เหลืออยู่

คุณจะนับถอยหลังเวลา…เมื่อไหร่กัน

นับถอยหลัง…เข้าสู่ปีใหม่

นับถอยหลัง…อะไรอีก

..

..

เวลาคุณจะถ่ายรูป…คุณนับถอยหลังหรือเปล่า สาม สอง หนึ่ง

หรือนับจากหนึ่ง สอง สาม….แล้ว กดชัตเตอร์ แช๊ะ!!

..

..

เวลาคุณรู้สึกเบื่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า…คุณอยากให้เวลาผ่านไปช้าหรือเร็ว

แล้วทำไมเวลาที่เรามีความสุขกับสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่…เวลากลับผ่านไปอย่างรวดเร็ว

คุณเคยนับถอยหลัง…เวลาที่มีความสุขไหม…ต้องมีสิ…

ในเวลาที่คุณรอคอยอะไรบางอย่างที่ปรารถนาให้มันเกิดขึ้น…คุณก็จะนับวันเวลาที่เหลืออยู่…ว่าใกล้แล้วนะใกล้ถึงวันนั้นแล้วนะ…อีกไม่กี่วันแล้ว

..

..

หากฉันบอกว่าฉันมีเวลาเหลืออยู่แค่ 1 ชั่วโมง

กับฉันใช้เวลาไป 1 ชั่วโมง

..

คุณว่าฉันใช้เวลาแบบไหนคุ้มค่ากว่ากันล่ะ

..

..

เวลามีค่า

หากไม่ใช้เวลาไปเล่นๆ

..

คุ้มค้าทุกนาที ดูทีวีสีช่องไหน…(เกี่ยวไหมนี่)

ต้องเกี่ยวแน่ๆ …เพราะการใช้เวลาดูทีวีที่มากเกินไปในช่วงวัยเด็ก…ทำให้ฉันสายตาสั้นมาจนถึงทุกวันนี้