ฉันมีปัญหาสายตาสั้น..มาตั้งแต่เข้าสู่วัยมัธยมปลาย..ตอนแรกดีใจที่จะได้ใส่แว่น..คิดว่าดูดี ดูเท่…แต่ในที่สุดก็กลายเป็นรำคาญตัวเอง…ที่มองอะไรไม่ชัดเจนเอาเสียเลย…แต่ก็กลายเป็นความเคยชิน
นับเวลา….เกินกว่า 10 ปีที่ฉันเริ่มเข้าสู่ภาวะสั้นๆของสายตา…
ทำไมฉันต้องนับเวลา
ฉันมักเริ่มนับจากจุดเริ่มของเหตุการณ์…แล้วค่อยนับไล่มาจนถึงปีปัจจุบัน
ถ้าหากฉันถามว่าคุณทำงานที่ทำอยู่มากี่ปีแล้ว
คุณจะเริ่มนับจากตรงไหน..จากปัจจุบันไปถึงอดีต…หรือจากอดีตในวันที่เริ่มทำงานจนถึงวันที่ยังทำงานอยู่ในปัจจุบัน??
ถ้าหากฉันถามอีกว่า เรารู้จักกันมานานเท่าไหร่แล้ว
คุณจะเริ่มนับจากเมื่อไหร่…จากวันนี้ย้อนไปสู่ในวันนั้น…หรือจะนับจากวันที่เราพบกันจนกระทั่งวันนี้??
..
..
จะต้องนับย้อนไป…หรือนับไปข้างหน้า
จะนับเวลาที่ผ่านไป
หรือจะนับเวลาที่เหลืออยู่
…
คุณจะนับถอยหลังเวลา…เมื่อไหร่กัน
นับถอยหลัง…เข้าสู่ปีใหม่
นับถอยหลัง…อะไรอีก
..
..
เวลาคุณจะถ่ายรูป…คุณนับถอยหลังหรือเปล่า สาม สอง หนึ่ง
หรือนับจากหนึ่ง สอง สาม….แล้ว กดชัตเตอร์ แช๊ะ!!
..
..
เวลาคุณรู้สึกเบื่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า…คุณอยากให้เวลาผ่านไปช้าหรือเร็ว
แล้วทำไมเวลาที่เรามีความสุขกับสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่…เวลากลับผ่านไปอย่างรวดเร็ว
คุณเคยนับถอยหลัง…เวลาที่มีความสุขไหม…ต้องมีสิ…
ในเวลาที่คุณรอคอยอะไรบางอย่างที่ปรารถนาให้มันเกิดขึ้น…คุณก็จะนับวันเวลาที่เหลืออยู่…ว่าใกล้แล้วนะใกล้ถึงวันนั้นแล้วนะ…อีกไม่กี่วันแล้ว
..
..
หากฉันบอกว่าฉันมีเวลาเหลืออยู่แค่ 1 ชั่วโมง
กับฉันใช้เวลาไป 1 ชั่วโมง
..
คุณว่าฉันใช้เวลาแบบไหนคุ้มค่ากว่ากันล่ะ
..
..
เวลามีค่า
หากไม่ใช้เวลาไปเล่นๆ
..
คุ้มค้าทุกนาที ดูทีวีสีช่องไหน…(เกี่ยวไหมนี่)
ต้องเกี่ยวแน่ๆ …เพราะการใช้เวลาดูทีวีที่มากเกินไปในช่วงวัยเด็ก…ทำให้ฉันสายตาสั้นมาจนถึงทุกวันนี้